This is an article in Dutch about the concept of work-life integration. It’s all about life balance, but balance is not possible at any moment. We are currently too much lik an acrobat on a rope with heavy shoes and a 20 pound backpack, trying to have a balance. But I argue for an approach that looks more like slacklining than traditional balancing acrobacy. It’s elastic, adaptive, fun, creative, in the moment, …
Ik las een artikel over work-life balance. Er werd een alternatief woord gegeven: work-life integration. Dat is op zich niet nieuw, en evenmin een oplossing. Misschien moeten we komaf maken met de semantische discussie over werk vs leven.
De juxtapositie van work en life is verkeerd. Work is part of life. Alsof werken ons verhindert te leven, of leven betekent niet te werken. Wat ons wat parten speelt is hoe we omgaan met de verwachtingen rondom ons. Werk heeft (terecht) een centrale plaats in ons leven: het is een bron van ontwikkeling, zinvolheid, inkomen, zinvolle relaties. Werk geeft ons waardigheid en vaardigheid en geeft ons een positie in de maatschappij. Niet werken is psychologisch en sociaal een harde dobber. Je wordt gezien als “minderwaardig” en “mindervaardig”.
Zij die niet werken worden snel gezien als “minderwaardig” en “minder vaardig”.
Integratie van werk in leven is op zich een goed idee, maar misschien moeten we gewoon spreken van een gebalanceerd leven? Daarbij denk ik dat de balans er op geen enkel moment is, maar op langere termijn (gemiddeld) wel is. Waarom moet het altijd goed gaan? Waarom denken we in termen van verlies? Waarom willen we zo hard werken om zoveel te verdienen om dingen te kopen die we niet willen om mensen te imponeren die we niet graag hebben? Net zoals de acrobaat op het touw, moeten we voortdurend corrigeren, bijsturen, balanceren. Kleine microbewegingen zorgen ervoor dat we overeind blijven op een koord.
Slacklinen
We moeten streven naar meer werk- en levenshygiëne, leefkracht in plaats van koopkracht. En misschien moeten we er eens over nadenken hoe we ons kunnen ontdoen van ballast, het nodeloze gewicht dat we meeslepen omdat het gewoon zo hoort, van ons verwacht wordt, ons opgelegd wordt. De acrobaat loopt over het touw met een rugzak van 30kg en zware schoenen.
Dan moeten we maar af van die acrobaat op zijn koord die krampachtig van de ene kant naar de andere schuifelt. Misschien moeten we wat meer slacklinen: elastisch, fun, vaardig, waardig, creatief, in het moment, …
Weg met work-life balance. En ook met work-life integratie. Gewoon Life. Volwaardig en volvaardig. Slacklinen maar.
Original Post: https://www.linkedin.com/pulse/work-life-slacklinen-maar-david-ducheyne/
